Braining Blog

Οι ανθρώπινες έννοιες είναι προβολές του πνεύματός μας και συχνά απατηλές. Αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα μέσα από υποκειμενικά φίλτρα, επηρεάζοντας την κατανόηση του κόσμου και των ανθρώπων. Ηράκλειτος και Σωκράτης υποστήριζαν την αυτογνωσία και την εμπάθεια ως πυλώνες της γνώσης. Η μάθηση είναι ανάμνηση - η γνώση υπάρχει μέσα μας. Η επιστήμη αποκάλυψε ότι ο εγκέφαλός μας εξελίσσεται διαρκώς, ανταποκρινόμενος στα περιβαλλοντικά ερεθίσματα. Κάθε πρόκληση δημιουργεί νέες συνάψεις, καθιστώντας την τελειότητα μια συνήθεια, όχι μια πράξη. Ξεκινήστε το ταξίδι αυτής της ανακάλυψης ή/και αποκάλυψης...

Blog / Κατηγορίες άρθρων

Η ματιά πέρα από τα φαινόμενα
Η ανθρώπινη αντίληψη είναι μια περίπλοκη και πολυδιάστατη διαδικασία. Οι αισθήσεις μας αποτελούν το παράθυρο προς τον κόσμο, δίνοντάς μας πρόσβαση σε μια πληθώρα ερεθισμάτων και πληροφοριών. Ωστόσο, αυτό που τελικά βλέπουμε και κατανοούμε εξαρτάται από πολλούς επιπλέον παράγοντες.Η όραση, για παράδειγμα, μας επιτρέπει να αντιλαμβανόμαστε τα χρώματα, τα σχήματα και τις λεπτομέρειες του ορατού κόσμου. Ωστόσο, ένας τυφλός άνθρωπος θα ζούσε σε έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο, χωρίς πρόσβαση σε αυτά τα οπτικά ερεθίσματα. Πώς θα ήταν η ζωή του; Πώς θα αντιλαμβανόταν τον εαυτό του και τους γύρω του; Σίγουρα, πολλές δραστηριότητες και αλληλεπιδράσεις θα ήταν διαφορετικές.Αυτό το σενάριο μάς υπενθυμίζει πόσο σημαντικό ρόλο παίζουν οι αισθήσεις στον τρόπο που βιώνουμε τον κόσμο. Όμως, εκτός...
Alber Camus: Από τη δικαιοσύνη στην τυραννία
Η φράση του Albert Camus: "Ο σκλάβος ξεκινά ζητώντας δικαιοσύνη και καταλήγει να περιμένει να φορέσει ένα στέμμα" προέρχεται από το έργο του "Ο επαναστατημένος άνθρωπος" (L’Homme révolté) που δημοσιεύτηκε το 1951.Σε αυτό το φιλοσοφικό δοκίμιο, ο Camus αναλύει τη φύση και τη λογική της εξέγερσης. Η συγκεκριμένη φράση αναφέρεται στην εξέγερση των σκλάβων και καταπιεσμένων λαών ενάντια στην αδικία.Ο Camus εξηγεί ότι αρχικά οι σκλάβοι ζητούν δικαιοσύνη και ισότητα, αλλά συχνά καταλήγουν να γίνονται οι ίδιοι τύραννοι όταν ανατρέπουν τους καταπιεστές τους. Αντί να εγκαθιδρύσουν μια δίκαιη κοινωνία, συχνά αναπαράγουν τις ίδιες δομές εξουσίας και καταπίεσης.Ο Camus θεωρεί ότι αυτό συμβαίνει επειδή η επανάσταση συχνά οδηγείται από το πάθος για εκδίκηση και καταστροφή, και όχι από μια...
Αινσταιν Η σκέψη έξω από τα στενά όρια για την επίλυση προβλημάτων
Το άρθρο ξεκινάει με μια πρόκληση που απευθύνεται στον αναγνώστη να σκεφτεί έξω από τα στενά όρια της συνηθισμένης σκέψης. Πώς θα μπορούσαμε να λύσουμε τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε με έναν εντελώς νέο και δημιουργικό τρόπο; Αυτό το ερώτημα κινητοποιεί τη φαντασία και το πάθος για ανακάλυψη που κρύβεται μέσα στον καθένα μας. Προσκαλεί σε ένα ταξίδι διερεύνησης νέων μονοπατιών και ιδεών που μπορεί να οδηγήσουν σε θετική αλλαγή.Το άρθρο εστιάζει στη γνωστή φράση του Αϊνστάιν ότι "Δεν μπορούμε να λύσουμε τα προβλήματα με τον ίδιο τρόπο σκέψης που τα δημιούργησε". Αυτή η διορατική παρατήρηση είναι ιδιαίτερα σχετική σήμερα, σε μια εποχή ταχύτατων αλλαγών και περίπλοκων προκλήσεων. Πώς μπορούμε να ξεπεράσουμε τις παγιωμένες αντιλήψεις μας και να ανοίξουμε το μυαλό μας σε νέους τρόπους...
Πώς η εύκολη διασκέδαση οδηγεί σε πλήξη και αδιαφορία
Όσο πιο πολύ εθιζόμαστε στην εύκολη διασκέδαση, τόσο πιο βαθιά χάνουμε τη χαρά της ζωής.Η πλήξη. Πόσες φορές δεν έχουμε αισθανθεί την παρουσία της, σαν ένα αόρατο βάρος που μας καταπιέζει. Μια ανιαρή κατάσταση χωρίς ενδιαφέρον, όπου τίποτα δεν μας διεγείρει. Μια εσωτερική έλλειψη που μας ωθεί στην απραξία. Η πλήξη είναι ένα συναίσθημα που έχουμε βιώσει όλοι πολλές φορές στη ζωή μας. Κι όμως, παρά το κοινό και οικείο αυτό συναίσθημα, η πλήξη παραμένει ένα περίεργο φαινόμενο.Τι ακριβώς είναι όμως η πλήξη; Πώς ορίζεται; Η πλήξη μπορεί να περιγραφεί ως μια κατάσταση έλλειψης ενδιαφέροντος, κινήτρων και σκοπού. Είναι η αίσθηση ότι κάτι λείπει από τη ζωή μας, ότι υπάρχει ένα κενό που πρέπει να γεμίσουμε με κάτι ουσιαστικό. Η πλήξη εκδηλώνεται με αδιαφορία, απάθεια και ανία. Όταν...
όλοι έτσι κάνουν Τυφλή συμμόρφωση εχθρός ανεξάρτητης σκέψης
Ο πειρασμός να ακολουθούμε τυφλά τη μάζα και να υιοθετούμε συμπεριφορές μόνο και μόνο επειδή «όλοι έτσι κάνουν» είναι ένα φαινόμενο πανανθρώπινο και διαχρονικό. Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, οι άνθρωποι έχουν την τάση να συμμορφώνονται με τα κοινωνικά πρότυπα της εποχής τους, ακόμη κι αν αυτά έρχονται σε αντίθεση με τις δικές τους αξίες και πεποιθήσεις. Αυτός ο πειρασμός, μπορεί δυνητικά να οδηγήσει σε μεγάλες ατομικές και συλλογικές συμφορές.Τι ακριβώς συνιστά όμως αυτός ο πειρασμός; Ποιες είναι οι ψυχολογικές και κοινωνικές του ρίζες; Γιατί είναι τόσο δύσκολο για τον άνθρωπο να αντισταθεί στην πίεση της ομάδας; Ποιες μπορεί να είναι οι επιπτώσεις αυτής της στάσης τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο; Τι μπορεί να γίνει για να καλλιεργηθεί η κριτική σκέψη και η ανεξαρτησία...
Αναζήτηση της τελειότητας: Παγίδα ή δρόμος προς την ευτυχία;
Η αναζήτηση της τελειότητας αποτελεί μια βαθιά ριζωμένη τάση του ανθρώπινου ψυχισμού. Από την αρχαιότητα έως σήμερα, οι άνθρωποι φαίνεται να οραματίζονται έναν ιδανικό εαυτό ή κόσμο, απαλλαγμένο από ελαττώματα και ατέλειες. Η λέξη "τελειότητα" προέρχεται από το επίθετο "τέλειος", που σημαίνει ολοκληρωμένος, απόλυτος, εξαίρετος. Όταν μιλάμε για τελειότητα, αναφερόμαστε στην ύπαρξη χαρακτηριστικών όπως αρμονία, ομορφιά, αρτιότητα, ηθική, πληρότητα. Κάτι τέλειο θεωρείται πως δεν έχει ελλείψεις ή αδυναμίες.Παρόλα αυτά, η έννοια της απόλυτης τελειότητας παραμένει μια ουτοπία, ένα όραμα που δεν μπορεί ποτέ να πραγματοποιηθεί πλήρως. Ο φιλόσοφος Ιμμάνουελ Καντ έγραψε πως από τη φύση του ανθρώπινου νου, δεν μπορούμε να συλλάβουμε την απόλυτη τελειότητα. Καθώς οι άνθρωποι είναι εγγενώς...
Η πλανεμένη σύνδεση ομορφιάς και καλοσύνης
Το άρθρο αυτό επιχειρεί να διερευνήσει μία βαθιά ριζωμένη αντίληψη στην ανθρώπινη ψυχολογία και κοινωνία - την πεποίθηση ότι η εξωτερική ομορφιά συνδέεται άρρηκτα με την εσωτερική καλοσύνη. Από τα παραμύθια και τις ιστορίες της παιδικής μας ηλικίας, μέχρι τα σύγχρονα μέσα ενημέρωσης και ψυχαγωγίας, η ιδέα ότι «το καλό είναι ωραίο» εμφανίζεται επανειλημμένα σαν μια βαθιά ριζωμένη πεποίθηση στον πολιτισμό και την κοινωνία μας.Ωστόσο, πόσο αληθινή είναι αυτή η αντίληψη; Υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι η ομορφιά του σώματος αντανακλά την ομορφιά της ψυχής; Ή μήπως πρόκειται για μια βαθιά ριζωμένη προκατάληψη, ένα είδος «οπτικού εθισμού» που μας κάνει να πιστεύουμε ότι ό,τι θεωρούμε ωραίο εξωτερικά είναι απαραίτητα καλό και εσωτερικά;Σε αυτό το άρθρο θα εξετάσουμε διεξοδικά...