Είμαι το δικτύωμά μου -οι συνδέσεις μεταξύ των νευρώνων μου-

Ο Σεμπάστιαν Σέουνγκ χαρτογραφεί ένα εξαιρετικά φιλόδοξο μοντέλο του εγκεφάλου το οποίο επικεντρώνεται στις συνδέσεις μεταξύ των νευρώνων. Το αποκαλεί το «δικτύωμά» μας, και είναι τόσο ατομικό όσο και το γονιδίωμά μας -- Η κατανόηση του μπορεί να ανοίξει νέους ορίζοντες για την κατανόηση του εγκεφάλου και του νου. 

Ζούμε σε μία αξιοσημείωτη εποχή, την εποχή του γονιδιώματος. Το γονιδίωμά σας είναι ολόκληρη η DNA ακολουθία σας. Η ακολουθία σας είναι λίγο διαφορετική από τη δικιά μου. Γι' αυτό φαινόμαστε διαφορετικοί. Εγώ έχω καστανά μάτια∙ εσείς μπορεί να έχετε μπλε ή γκρίζα. Αλλά δεν είναι μόνο εμφανισιακό. Τα πρωτοσέλιδα λένε ότι τα γονίδια μπορούν να μας δίνουν τρομακτικές ασθένειες, ίσως και να διαμορφώνουν την προσωπικότητά μας, ή να προκαλούν ψυχικές διαταραχές. Φαίνεται ότι τα γονίδιά μας έχουν φοβερή επιρροή στο πεπρωμένο μας. Και όμως, θα ήθελα να πιστεύω ότι είμαι κάτι περισσότερο από τα γονίδιά μου. Εσείς τι νομίζετε; Είστε κάτι περισσότερο από τα γονίδιά σας; (Ακροατήριο: Ναι) Ναι; Νομίζω ότι μερικοί συμφωνούν μαζί μου. Νομίζω ότι πρέπει να κάνουμε μία δήλωση. Νομίζω ότι πρέπει να το πούμε όλοι μαζί. Εντάξει: «Είμαι κάτι περισσότερο από τα γονίδιά μου» -- όλοι μαζί. Όλοι: Είμαι κάτι περισσότερο από τα γονίδιά μου. (Επευφημίες) Σεμπάστιαν Σέουνγκ:Τι είμαι; (Γέλια) Είμαι το δικτύωμά μου. Τώρα, μιας και είστε τόσο καλοί, δείξτε λίγη υπομονή ακόμα και ας το πούμε και αυτό όλοι μαζί. (Γέλια) Εντάξει. Όλοι μαζί τώρα. Όλοι: Είμαι το δικτύωμά μου. Σ.Σ: Αυτό ακούστηκε υπέροχο. Τελικά είστε υπέροχοι, ούτε καν γνωρίζετε τι είναι το δικτύωμα, και όμως είστε πρόθυμοι να με υπακούσετε. Τώρα μπορώ απλά να πάω σπίτι. 

Μέχρι τώρα μόνο ένα δικτύωμα είναι γνωστό, το δικτύωμα αυτού του μικροσκοπικού σκουληκιού. Το απλό νευρικό του σύστημα αποτελείται από 300 μόνο νευρώνες. Κατά τις δεκαετίες του 1970 και 1980, μία ομάδα επιστημόνων χαρτογράφησε και τις 7.000 συνδέσεις μεταξύ των νευρώνων. Σε αυτό το διάγραμμα, κάθε κόμβος είναι ένας νευρώνας, και κάθε γραμμή αντιπροσωπεύει μία σύνδεση. Αυτό είναι το δικτύωμα του σκουληκιού C.elegans. Το δικτύωμά σας είναι πολύ πιο πολύπλοκο από αυτό επειδή ο εγκέφαλός σας περιλαμβάνει 100 δισεκατομμύρια νευρώνες και 10.000 φορές πιο πολλές συνδέσεις. Υπάρχει ένα παρόμοιο διάγραμμα για τον εγκέφαλό σας, αλλά δεν χωράει σε αυτήν την διαφάνεια. Το δικτύωμά σας περιλαμβάνει ένα εκατομμύριο φορές περισσότερες συνδέσεις από όσα είναι τα γράμματα του γονιδιώματός σας. Αυτός είναι μεγάλος όγκος πληροφορίας.

Τι περιλαμβάνει αυτή η πληροφορία; Δεν ξέρουμε στα σίγουρα, αν και υπάρχουν θεωρίες. Από τον 19ο αιώνα και μετά, οι νευροεπιστήμονες υπέθεταν ότι ίσως οι αναμνήσεις σας --οι πληροφορίες που προσδιορίζουν τον εαυτό σας-- ίσως οι αναμνήσεις σας να είναι αποθηκευμένες στις συνδέσεις μεταξύ των εγκεφαλικών νευρώνων. Και πιθανώς άλλες πλευρές της προσωπικής σας ταυτότητας --όπως ο χαρακτήρας και η νοημοσύνη σας-- να είναι και αυτές κωδικοποιημένες στις συνδέσεις μεταξύ των νευρώνων σας. Τώρα μπορείτε να καταλάβετε γιατί πρότεινα αυτή τη θεωρία: Είμαι το δικτύωμά μου. Δεν σας ζήτησα να το επαναλάβετε επειδή είναι αλήθεια· Απλά θέλω να το θυμάστε. Για την ακρίβεια, δεν ξέρουμε εάν αυτή η θεωρία είναι σωστή, επειδή η τεχνολογία δεν ήταν ποτέ αρκετά ισχυρή, ώστε να εξετάσει αυτό το θέμα. Η ανακάλυψη του δικτυώματος του σκουληκιού πήρε πάνω από 12 χρόνια σκληρής δουλειάς. Για την ανακάλυψη των δικτυωμάτων των ανθρώπινων εγκεφάλων, χρειαζόμαστε πιο εξελιγμένες τεχνολογίες, αυτοματοποιημένες, οι οποίες θα επιταχύνουν την ανακάλυψη δικτυωμάτων. Στα επόμενα λεπτά θα σας πω για μερικές από αυτές τις τεχνολογίες, οι οποίες βρίσκονται υπό εξέλιξη στο εργαστήριο μου και σε αυτά των συνεργατών μου.

Μάλλον θα έχετε δει εικόνες από νευρώνες. Μπορείτε να τους αναγνωρίσετε άμεσα από τα φανταστικά τους σχήματα. Έχουν μακριές και λεπτές διακλαδώσεις, εν ολίγοις, μοιάζουν με δέντρα. Αλλά αυτός είναι ένας μόνο νευρώνας. Για να βρει κάποιος δικτυώματα, πρέπει να δει όλους τους νευρώνες ταυτόχρονα. Αυτός είναι ο Μπόμπυ Κασθούρι, ο οποίος δουλεύει στο εργαστήριο του Τζεφ Λίχτμαν στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Ο Μπόμπυ κρατάει απίστευτα λεπτά κομμάτια από έναν εγκέφαλο ποντικιού. Κάνουμε ζουμ κατά 100.000 φορές για να έχουμε ανάλυση, με την οποία μπορούμε να δούμε ταυτόχρονα όλα τα τμήματα των νευρώνων. Ίσως να μην διακρίνετε εύκολα τα τμήματα των νευρώνων, γιατί απαιτούνται τρεις διαστάσεις.

Εάν πάρουμε πολλές εικόνες από πολλά εγκεφαλικά κομμάτια και τις στοιβάξουμε, θα πάρουμε μία τρισδιάστατη εικόνα. Αλλά ακόμα και τώρα, ίσως να μην διακρίνετε τις διακλαδώσεις. Έτσι ξεκινάμε από την κορυφή, και χρωματίζουμε την τομή μιας διακλάδωσης με κόκκινο χρώμα, ομοίως για το επόμενο κομμάτι και το μεθεπόμενο. Το επαναλαμβάνουμε αυτό, κομμάτι-κομμάτι. Εάν το κάνουμε αυτό για όλη τη στοίβα, μπορούμε να αναπαραστήσουμε το τρισδιάστατο σχήμα ενός τμήματος μιας διακλάδωσης ενός νευρώνα. Μπορούμε να το κάνουμε αυτό και για έναν άλλο νευρώνα με πράσινο χρώμα. Βλέπετε ότι ο πράσινος νευρώνας ακουμπάει τον κόκκινο σε δύο σημεία, τα οποία ονομάζονται συνάψεις.

Ας κάνουμε ζουμ σε μία σύναψη, κρατήστε το βλέμμα σας στο εσωτερικό του πράσινου νευρώνα. Θα πρέπει να βλέπετε μικρούς κύκλους-- οι οποίοι λέγονται κυστίδια. Περιέχουν ένα μόριο το οποίο είναι γνωστό ως νευροδιαβιβαστής. Όταν ο πράσινος νευρώνας θέλει να επικοινωνήσει, όταν θέλει να στείλει ένα μήνυμα στον κόκκινο νευρώνα, απελευθερώνει τον νευροδιαβιβαστή. Στην σύναψη οι δύο νευρώνες λέγεται ότι είναι συνδεδεμένοι, σαν δύο φίλοι που μιλάνε στο τηλέφωνο.

Είδατε λοιπών πώς μπορούμε να βρούμε μία σύναψη. Πώς μπορούμε να βρούμε ένα ολόκληρο δικτύωμα; Χειριζόμαστε αυτήν την τρισδιάστατη στοίβα από εικόνες σαν ένα τεράστιο τρισδιάστατο βιβλίο ζωγραφικής. Ζωγραφίζουμε κάθε νευρώνα με διαφορετικό χρώμα, και μετά κοιτάμε όλες τις εικόνες, βρίσκουμε τις συνάψεις και σημειώνουμε το χρώμα των δύο νευρώνων σε κάθε σύναψη. Εάν μπορούμε να το κάνουμε αυτό για όλες τις εικόνες, θα μπορούσαμε να βρούμε ένα δικτύωμα.

Μέχρι τώρα, έχετε μάθει τα βασικά των νευρώνων και των συνάψεων. Νομίζω ότι είμαστε έτοιμοι να ασχοληθούμε με ένα από τα πιο σημαντικά ερωτήματα της νευροεπιστήμης: Σε τι διαφέρει ο εγκέφαλος των ανδρών από των γυναικών; (Γέλια) Σύμφωνα με αυτό το βιβλίο αυτοβοήθειας, οι εγκέφαλοι των ανδρών είναι σαν τις βάφλες· είναι τμηματοποιημένοι, σαν τις ζωές τους. Οι εγκέφαλοι των γυναικών είναι σαν μακαρόνια· όλα στη ζωή των γυναικών είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους. (Γέλια) Εσείς γελάτε, αλλά, ξέρετε, αυτό το βιβλίο μου άλλαξε τη ζωή. (Γέλια) Σοβαρά, πού είναι το λάθος; Ξέρετε αρκετά για να μου απαντήσετε -- πού είναι το λάθος σε αυτή τη δήλωση; Δεν έχει σημασία εάν είσαι αγόρι ή κορίτσι, οι εγκέφαλοι όλων μας είναι σαν μακαρόνια. Ή ίσως σαν πολύ λεπτά μακαρόνια με διακλαδώσεις. Όπως ένα μακαρόνι ακουμπά πολλά άλλα μακαρόνια στο πιάτο σας, έτσι και ένας νευρώνας αγγίζει πολλούς άλλους νευρώνες μέσω των περιπλεκόμενων διακλαδώσεών τους. Ένας νευρώνας μπορεί να επικοινωνεί με τόσους πολλούς νευρώνες, λόγω της δημιουργίας συνάψεων στα σημεία επαφής. Μέχρι τώρα ίσως να έχετε λανθασμένη άποψη για το πόσο μεγάλο είναι αυτό το κομμάτι εγκεφάλου.

Ας κάνουμε μια σειρά συγκρίσεων για να καταλάβετε. Σας βεβαιώνω, είναι πολύ μικρό. Είναι μόνο 6 μικρόμετρα σε κάθε πλευρά. Εδώ το βλέπετε σε σχέση με έναν ολόκληρο νευρώνα. Είναι προφανές ότι μόνο μερικά μικρά τμήματα των διακλαδώσεων βρίσκονται σε αυτό το κομμάτι. Ένας νευρώνας είναι σίγουρα μικρότερος από έναν ολόκληρο εγκέφαλο. Αλλά αυτός είναι ένας εγκέφαλος ποντικιού-- πολύ μικρότερος από έναν ανθρώπινο εγκέφαλο. Όταν το δείχνω αυτό στους φίλους μου, μερικές φορές μου λένε, «Ξέρεις, Σεμπάστιαν, απλά θα έπρεπε να τα παρατήσεις». «Η νευροεπιστήμη δεν έχει ελπίδα». Γιατί όταν κοιτάς τον εγκέφαλο με γυμνό μάτι, δεν φαίνεται πόσο πραγματικά πολύπλοκος είναι, αλλά όταν χρησιμοποιείς το μικροσκόπιο, η κρυμμένη πολυπλοκότητα τελικά αποκαλύπτεται.

Τον 17ο αιώνα, ο μαθηματικός και φιλόσοφος, Μπλεζ Πασκάλ, έγραψε ότι φοβόταν το άπειρο, ότι αισθανόταν ασήμαντος όταν συλλογιζόταν την απεραντοσύνη του διαστήματος. Σαν επιστήμονας, υποτίθεται ότι δεν πρέπει να μιλάω για τα αισθήματά μου -- παραπανίσια πληροφορία, κύριε καθηγητά. (Γέλια) Θα μου επιτρέψετε όμως; (Γέλια) (Χειροκροτήματα) Νιώθω περιέργεια, και θαυμασμό, αν και μερικές φορές έχω απογοητευτεί. Γιατί διάλεξα να μελετήσω αυτό το όργανο το οποίο είναι τόσο απίστευτα πολύπλοκο, ώστε μπορεί κάλλιστα να είναι άπειρο; Είναι παράλογο. Πώς τολμάμε να πιστεύουμε ότι κάποτε θα καταλάβουμε τον εγκέφαλο;

Παρόλα αυτά, επιμένω σε αυτήν την ουτοπική προσπάθεια. Όντως, αυτές τις μέρες οι ελπίδες μου έχουν ανανεωθεί. Κάποια μέρα, ένας στόλος από μικροσκόπια θα καταγράψει όλους τους νευρώνες και τις συνάψεις σε μία τεράστια συλλογή εικόνων. Κάποια μέρα, σουπερ-υπολογιστές με τεχνητή νοημοσύνη θα αναλύσουν τις εικόνες χωρίς ανθρώπινη βοήθεια και θα τις συνοψίσουν σε μορφή δικτυώματος. Δεν το γνωρίζω, αλλά ελπίζω ότι θα είμαι ζωντανός εκείνη την μέρα, γιατί η εύρεση του ανθρώπινου δικτυώματος είναι μία από τις μεγαλύτερες τεχνολογικές προκλήσεις όλων των εποχών. Χρειάζεται δουλειά πολλών γενεών πριν να ολοκληρωθεί επιτυχώς. Προς το παρόν, οι συνεργάτες μου και εγώ, στοχεύουμε σε κάτι πιο εύκολο -- μόνο να βρούμε ένα μέρος από τα δικτυώματα μικροσκοπικών κομματιών από τον εγκέφαλο ποντικιών και ανθρώπων. Αυτό θα ήταν αρκετό για την αρχική αξιολόγηση της θεωρίας ότι είμαι το δικτύωμά μου. Προς το παρόν, θα προσπαθήσω να σας πείσω για την αξιοπιστία της θεωρίας, ότι αξίζει τον κόπο να την πάρετε στα σοβαρά.

Καθώς ενηλικιώνεστε και γερνάτε, η προσωπική σας ταυτότητα αλλάζει σταδιακά. Παρομοίως, κάθε δικτύωμα αλλάζει με την πάροδο του χρόνου. Τι αλλαγές συμβαίνουν; Οι νευρώνες, όπως τα δέντρα, μπορούν να δημιουργήσουν νέες διακλαδώσεις αλλά και να χάσουν τις παλιές. Συνάψεις μπορούν να δημιουργηθούν, αλλά και να απαλειφθούν. Οι συνάψεις μπορούν να μεγαλώσουν, αλλά και να μικρύνουν. Δεύτερη ερώτηση: Τι προκαλεί αυτές τις αλλαγές; Γενικά, είναι αλήθεια. Μέχρι ένα σημείο είναι προγραμματισμένες από τα γονίδιά σας. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό, γιατί υπάρχουν σήματα, ηλεκτρικά σήματα, τα οποία κινούνται κατά μήκος των διακλαδώσεων των νευρώνων και χημικά σήματα τα οποία πηδάνε από διακλάδωση σε διακλάδωση. Αυτά τα σήματα ονομάζονται νευρωνική δραστηριότητα. Υπάρχουν πολλές ενδείξεις ότι η νευρωνική δραστηριότητα κωδικοποιεί τις σκέψεις, τα αισθήματα και την αντίληψή μας, τις νοητικές εμπειρίες μας. Υπάρχουν πολλές ενδείξεις ότι η νευρωνική δραστηριότητα μπορεί να επιφέρει αλλαγές στις νευρωνικές συνδέσεις. Εάν συνδυάσουμε αυτά τα δύο γεγονότα, συμπεραίνουμε ότι οι εμπειρίες μας μπορούν να αλλάξουν το δικτύωμά μας. Γι' αυτό κάθε δικτύωμα είναι μοναδικό, ακόμα και των γενετικά πανομοιότυπων διδύμων. Το δικτύωμα είναι το σημείο όπου η φύση συναντά την ανατροφή (σ.τ.μ.: έμφυτο/επίκτητο). Μπορεί να είναι αλήθεια ότι ακόμα και η απλή πράξη της σκέψης μπορεί να αλλάξει το δικτύωμά σας -- μία ιδέα την οποία μπορεί να βρείτε ενθαρρυντική.

Τι υπάρχει σε αυτήν την εικόνα; Μία δροσερή και αναζωογονητική ροή νερού, ίσως να έλεγε κάποιος. Τι άλλο υπάρχει σε αυτήν την εικόνα; Μην ξεχνάτε αυτό το αυλάκι στο χώμα το οποίο ονομάζεται, η κοίτη του ρεύματος. Χωρίς αυτό, το νερό δεν θα ήξερε προς τα που να ρέει. Σχετικά με αυτήν την ροή, Θα ήθελα να προτείνω μία αναλογία για την σχέση μεταξύ νευρωνικής δραστηριότητας και συνδεσιμότητας. Η νευρωνική δραστηριότητα αλλάζει συνεχώς. Είναι σαν το νερό που ρέει. Δεν είναι ποτέ σταθερή. Οι συνδέσεις του νευρωνικού δικτύου του εγκεφάλου σας καθορίζουν τα μονοπάτια στα οποία ρέει η νευρωνική δραστηριότητα. Έτσι το δικτύωμα είναι σαν την κοίτη του ρεύματος· αλλά η αναλογία δεν σταματάει εδώ, γιατί είναι αλήθεια ότι η κοίτη του ρεύματος καθοδηγεί την ροή του νερού, αλλά μακροπρόθεσμα, το νερό μπορεί να αλλάξει την κοίτη του ρεύματος. Όπως σας είπα μόλις τώρα, η νευρωνική δραστηριότητα μπορεί να αλλάξει το δικτύωμα. Εάν μου επιτρέψετε να πάω σε μεταφορικό επίπεδο, θα σας υπενθυμίσω ότι η νευρωνική δραστηριότητα αναπαριστά --έτσι πιστεύουν οι νευρωεπιστήμονες-- τις σκέψεις, τα αισθήματα και τις αντιλήψεις. Θα μπορούσαμε ακόμα να μιλήσουμε για την ροή της συνείδησης. Η νευρωνική δραστηριότητα είναι το νερό και το δικτύωμα είναι η κοίτη.

Ας φύγουμε από το μεταφορικό επίπεδο και ας επιστρέψουμε στην επιστήμη. Ας υποθέσουμε ότι οι τεχνολογίες εύρεσης δικτυωμάτων δουλεύουν. Πώς θα εξετάσουμε την υπόθεση «Είμαι το δικτύωμά μου»; Προτείνω μία άμεση προσέγγιση. Ας προσπαθήσουμε να διαβάσουμε αναμνήσεις από τα δικτυώματα. Σκεφτείτε την ανάμνηση μιας μακροχρόνιας αλληλουχίας κινήσεων, όπως ένας πιανίστας όταν παίζει Μπετόβεν. Σύμφωνα με μία θεωρία από τον 19ο αιώνα, τέτοιες αναμνήσεις αποθηκεύονται σαν ακολουθίες συναπτικών συνδέσεων στον εγκέφαλό σας. Διότι εάν οι αρχικοί νευρώνες της ακολουθίας ενεργοποιηθούν, διαμέσου των συνάψεων στέλνουν μηνύματα στους επόμενους νευρώνες, ενεργοποιώντας τους, αυτό συνεχίζεται, σαν μία σειρά από ντόμινο που πέφτουν το ένα μετά το άλλο. Αυτή η ακολουθία νευρωνικής ενεργοποίησης πιστεύεται ότι είναι η νευρωνική αναπαράσταση της αλληλουχίας κινήσεων.

Ένας τρόπος εξέτασης της θεωρίας είναι η αναζήτηση τέτοιων ακολουθιών μέσα στα δικτυώματα. Αλλά δεν θα είναι εύκολο, δεν θα φαίνονται έτσι. Θα είναι μπερδεμένες. Θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε υπολογιστές για να ξεμπερδέψουμε την ακολουθία. Εάν το καταφέρουμε αυτό, η ακολουθία των νευρώνων που θα ανακτήσουμε θα προβλέπει την ακολουθία της νευρωνικής δραστηριότητας που επαναλαμβάνεται στον εγκέφαλο κατά την ανάκληση της ανάμνησης. Εάν αυτό επιτύχει, θα είναι το πρώτο παράδειγμα ανάγνωσης μίας ανάμνησης από ένα δικτύωμα.

Τι μπέρδεμα -- έχετε προσπαθήσει να συνδέσετε ένα σύστημα τόσο πολύπλοκο όσο αυτό; Ελπίζω πως όχι. Εάν έχετε, γνωρίζετε ότι είναι πολύ εύκολο να κάνετε κάποιο λάθος. Οι διακλαδώσεις των νευρώνων είναι σαν τα καλώδια του εγκεφάλου. Μπορεί κάποιος να μαντέψει: πόσο είναι το συνολικό μήκος των καλωδίων στον εγκέφαλο σας; Θα σας βοηθήσω. Είναι ένας μεγάλος αριθμός. (Γέλια) Υπολογίζω εκατομμύρια μιλίων, όλα πακεταρισμένα στο κρανίο σας. Εάν εκτιμήσετε αυτόν τον αριθμό, εύκολα θα καταλάβετε ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα για λανθασμένη εγκεφαλική συνδεσμολογία. Όντως, στον τύπο αρέσουν πρωτοσέλιδα όπως, «Οι εγκέφαλοι των ανορεξικών είναι διαφορετικά καλωδιωμένοι », ή «Οι εγκέφαλοι των αυτιστικών είναι διαφορετικά καλωδιωμένοι». Αυτοί είναι εύλογοι ισχυρισμοί, αλλά στην πραγματικότητα, δεν μπορούμε να δούμε καθαρά την εγκεφαλική συνδεσμολογία ώστε να εξακριβώσουμε εάν οι ισχυρισμοί αυτοί είναι αληθινοί. Έτσι οι τεχνολογίες για την παρατήρηση δικτυωμάτων θα μας επιτρέψουν να παρατηρήσουμε την λανθασμένη εγκεφαλική συνδεσμολογία, να αναγνωρίσουμε ψυχικές ασθένειες στα δικτυώματα.

Μερικές φορές ο καλύτερος τρόπος για την επιβεβαίωση κάποιας υπόθεσης είναι η εξέταση του πιο ακραίου επακόλουθου της. Οι φιλόσοφοι ξέρουν αυτό το παιχνίδι πολύ καλά. Εάν πιστεύετε ότι είμαι το δικτύωμά μου, νομίζω ότι πρέπει να δεχτείτε και την ιδέα ότι ο θάνατος είναι η καταστροφή του δικτυώματος. Το αναφέρω αυτό γιατί υπάρχουν προφήτες που ισχυρίζονται ότι η τεχνολογία θα αλλάξει δραματικά την ανθρώπινη υπόσταση και πιθανώς να μεταμορφώσει το ανθρώπινο είδος. Ένα από τα πιο λατρεμένα τους όνειρα είναι να ξεγελάσουν το θάνατο με μία πρακτική ευρύτερα γνωστή σαν κρυονική. Εάν πληρώσετε 100.000 δολάρια, μπορείτε να κανονίσετε ώστε το σώμα σας να καταψυχθεί μετά θάνατον και θα αποθηκευτεί σε υγρό άζωτο μέσα σε μία δεξαμενή στις αποθήκες της Αριζόνας αναμένοντας έναν μελλοντικό πολιτισμό τόσο εξελιγμένο ώστε να σας αναστήσει.

Θα έπρεπε να γελάσουμε με τους σύγχρονους αναζητητές της αθανασίας, αποκαλώντας τους ανόητους; Ή μήπως αυτοί θα γελούν κάποια μέρα πάνω από τους τάφους μας; Δεν γνωρίζω -- προτιμώ να εξετάζω τα πιστεύω τους, επιστημονικά. Προτείνω να προσπαθήσουμε να βρούμε το δικτύωμα ενός παγωμένου εγκεφάλου. Γνωρίζουμε ότι ο εγκέφαλος παθαίνει ζημιά μετά τον θάνατο και όσο είναι παγωμένος. Το ερώτημα είναι: είναι ικανή αυτή η ζημιά να διαγράψει το δικτύωμα; Εάν ναι, δεν υπάρχει περίπτωση κάποιος μελλοντικός πολιτισμός να μπορέσει να ανακτήσει τις αναμνήσεις αυτών των παγωμένων εγκεφάλων. Η ανάσταση μπορεί να επιτύχει για το σώμα, αλλά όχι για τον νου. Στην αντίθετη περίπτωση, εάν το δικτύωμα είναι άθικτο, δεν μπορούμε να γελοιοποιήσουμε τους ισχυρισμούς της κρυονικής τόσο εύκολα.

Έχω περιγράψει μία αναζήτηση που ξεκινά στον κόσμο του μικροσκοπικού, αλλά μας οδηγεί στο μακρινό μέλλον. Τα δικτυώματα θα σηματοδοτήσουν ένα σημείο καμπής στην ανθρώπινη ιστορία. Κατά την εξέλιξη από τους πιθηκοειδείς προγόνους της Αφρικανικής σαβάνας, το μεγαλύτερο εγκεφαλικό μέγεθος ήταν αυτό που μας έκανε να ξεχωρίσουμε. Χρησιμοποιήσαμε τους εγκεφάλους μας για την δημιουργία ακόμα πιο απίστευτων τεχνολογιών. Αυτές οι τεχνολογίες θα γίνουν κάποτε τόσο δυνατές που θα τις χρησιμοποιήσουμε για να γνωρίσουμε τους εαυτούς μας με την αποικοδόμηση και ανακατασκευή των εγκεφάλων μας. Πιστεύω ότι αυτό το ταξίδι αυτο-ανακάλυψης δεν είναι μόνο για επιστήμονες, αλλά για όλους μας. Είμαι ευγνώμων που μου δόθηκε η δυνατότητα να μοιραστώ σήμερα αυτό το ταξίδι μαζί σας.

Sebastian Seung is a Korean American multi-disciplinary expert whose research efforts have spanned the fields of neuroscience, physics and bioinformatics - TEDx.
Translated by Kosmas Deligkaris Reviewed by Mary Keramida