Ανθρώπινα ερωτήματα
Γιατί δεν ψάχνουμε την ουσία; Ποιος ξέρει; Οι φίλοι μας δεν ζουν πια. Οι εχθροί μας έχουν στόχο το εφήμερο της ζωής. Για ποιο λόγο; Για την ασφάλεια της κοινωνίας; Για την ασφάλεια του συστήματος ή της αδράνειας; Γιατί τα άτομα είναι τόσο πολλά αλλά και ταυτόχρονα τόσο λίγα; Γιατί οι άνθρωποι είναι τόσο σπάνιοι; Υπάρχει λόγος; Ή τουλάχιστον αιτία; Γιατί έχει τόσο κόστος κάθε δημιουργία; Πώς το αντέχει η μικρή μάγισσα; Και πότε θα πεθάνει ο μοναδικός αλήτης; Γιατί η λέξη εμπάθεια έγινε αρνητική με την πάροδο του χρόνου; Επειδή η ανθρωπιά δεν είναι της μόδας; Έως πότε θα κυριαρχεί στον κόσμο η κοινωνία του τίποτα; Θα υπάρχουν πάντα άνθρωποι να της αντιστέκονται; Ή θα γίνουμε μία άμορφη και ανώνυμη μάζα; Τι περιμένουν τα άτομα από μία ζωή χωρίς αθώους και ηλίθιους; Δεν ξέρουν ακόμα τι σημαίνει σκλαβιά; Δεν καταλαβαίνουν το νόημα της γενοκτονίας; Πρέπει να γίνουν κι άλλες για ν’ αλλάξουν τα πράγματα; Πόσα εγκλήματα μπορεί ν’ αντέξει η ανθρωπότητα δίχως ν’ αυτοκτονήσει; Γιατί πιστεύουμε σ’ ένα θεό που δεν ακούμε; Γιατί να μην υπάρχει ο αλτρουισμός; Γιατί τόσες χειραψίες ενώ δεν ξέρουμε ν’ ανοίγουμε την αγκαλιά μας; Γιατί να είναι τόσο μεγάλη η ζωή αν είναι να κάνουμε τόσο λίγα πράγματα; Ζούμε ή πεθαίνουμε με τις λεπτομέρειες; Γιατί τα άτομα υπάρχουν δίχως να ζουν; Ποιος είναι ο ρόλος των δασκάλων σε μία κοινωνία που δεν έχει μαθητές; Ποιος είναι ο ρόλος της ιστορίας μας αν είναι να την ξεχάσουμε; Πειράζει που θυμόμαστε τα βάσανα; Γιατί να μην έχουμε κι εμείς άσπρες μέρες; Πότε θα πάψει η κοινωνική κατοχή; Γιατί σε περίοδο ειρήνης, ο άγνωστος στρατιώτης να είναι άνθρωπος; Γιατί να καταδικάζουμε τα εγκλήματα πολέμου και όχι τα εγκλήματα ειρήνης; Γιατί να κυριαρχούν οι απόψεις ενώ δεν υπάρχουν γνώμες; Γιατί ο γαλάζιος γίγαντας να είναι μόνο και μόνο μια πληγή; Για τους νεκρούς ή για τους αγέννητους; Γιατί οι ελεύθεροι να είναι πάντα δεύτεροι; Γιατί οι αγνοί να είναι καταδικασμένοι; Γιατί τα σπίτια να είναι τόσο μεγάλα; Για να κυριαρχεί το κενό; Γιατί τα παγκάκια να είναι μόνο για τη μοναξιά; Πρέπει ή δεν πρέπει να μιλάμε στους άλλους όταν γνωρίζουμε ότι είναι μάταιο; Γιατί δεν νιώθουμε την ανάγκη και επιβιώνουμε μέσα στη ματαιότητα; Πώς αντέχουν τα λουλούδια το βάρος του ουρανού; Όπως αντέχουμε την ελαφρότητα των ατόμων; Πόσους νεκρούς πρέπει να διαβάσουμε για να ζήσουμε; Για πόσους αγέννητους πρέπει να γράψουμε για να πεθάνουμε; Γιατί η νοημοσύνη φοβίζει ενώ είναι κοντά μας για την ανθρωπότητα; Γιατί η κοινωνία θεωρεί τις ιδιοφυίες επικίνδυνες; Ενώ ο κίνδυνος παρέχει ασφάλεια γιατί προτιμούμε την ασφάλεια που προκαλεί κινδύνους; Γιατί φοβόμαστε το τέλος όταν έχουμε αρχές και τη γέννηση όταν έχουμε αξίες; Αφού δεν αλλάζει το σύστημα γιατί να μην πεθάνει για να ζήσουμε την αλλαγή; Και γιατί η ανθρωπιά δεν είναι μία αξία για τα άτομα;
Παιδικά ερωτήματα
Πότε αρχίζει το μάθημα για τα παιδιά; Όταν μπαίνουν στην τάξη; Κι αν δεν υπάρχει τάξη; Γιατί τα παιδιά να είναι μαθητές; Επειδή το θέλει ο δάσκαλος; Διότι το θέλει ο θεσμός, το κράτος ή ο ΑΣΕΠ; Ο δάσκαλος θέλει κάτι; Ή ακολουθεί μόνο και μόνο την ύλη; Τι σημαίνει ύλη για τα παιδιά; Γιατί να έχει πάντα δίκιο ο δάσκαλος; Γιατί να κάνει ερωτήσεις ενώ ο ρόλος του είναι να δίνει απαντήσεις; Γιατί το λάθος να μην είναι δημιουργικό; Τα παιδιά είναι μόνο παιδιά ή μικροί άνθρωποι; Έχουν δικαίωμα με το σύστημά μας να είναι δημιουργικά; Ή πρέπει ν’ ακολουθούν τις οδηγίες του δασκάλου; Πώς ένας δάσκαλος είναι δάσκαλος; Με τις προδιαγραφές του κρατικού φορέα; Με τα τυπικά προσόντα του; Τα παιδιά ξέρουν ότι είναι δάσκαλος ή απλώς το πιστεύουν; Είναι θέμα οντολογικό ή δεοντολογικό; Τι γίνεται αν είναι τα παιδιά προικισμένα; Και τι γίνεται όταν δεν είναι ο δάσκαλος; Ακόμα χειρότερα, τι γίνεται όταν ο δάσκαλος νομίζει ότι είναι προικισμένος και θεωρεί ότι είναι ειδικός για να προσεγγίσει τα παιδιά; Το ξέρει ότι τα προικισμένα παιδιά βλέπουν μόνο την αλήθεια και δεν ακούν αυτά που λέει; Το ξέρει ότι το γελοίο είναι τόσο χυδαίο που καταντά αστείο για τα παιδιά; Ποιος μαθαίνει τους δασκάλους να έχουν μαθητές; Η εξομοίωση; Οι σχολικοί σύμβουλοι; Το πανεπιστήμιο; Ή απλώς η αδιαφορία του συστήματος; Όταν θυσιάζονται τα παιδιά στο σχολείο, ποιος το συνειδητοποιεί; Ο διαγωνισμός που πέρασαν οι δάσκαλοι; Γιατί τα παιδιά συνεχίζουν να κάνουν ερωτήσεις όταν υπάρχουν όλες οι απαντήσεις; Γιατί μερικά παιδιά θέλουν ν’ αυτοκτονήσουν και άλλα το καταφέρνουν; Μήπως δεν μπορούν να μάθουν το μάθημα της ευτυχίας; Μήπως υπάρχουν πράγματα που είναι πιο σημαντικά; Η ανθρωπιά; Γιατί μας αρέσουν τα εύκολα μαθήματα; Επειδή δεν έχουν ουσία; Επειδή δεν αμφισβητούν τίποτα; Γιατί να πεθαίνει ο μικρός πρίγκιπας και αυτό να μην μας αλλάζει; Γιατί να υποφέρει ο ηλίθιος και να μην το νιώθουμε; Από έλλειψη συνείδησης; Δημιουργικότητας; Ή απλώς νοημοσύνης; Γιατί τα παιδιά με ειδικές ανάγκες να μην έχουν δικαίωμα να υπάρχουν; Επειδή υπάρχει ήδη η βιβλιογραφία; Επειδή όλοι ξέρουν το θέμα και το θεωρούν ανούσιο; Ποιος είναι ο λόγος ύπαρξης των στρατηγικών μάθησης αν δεν υπάρχουν παιδιά με ειδικές ανάγκες; Η βιοηθική έχει καθορίσει την έννοια της άθλιας ζωής, γιατί δεν υπάρχει η ανάλογη έννοια της άθλιας μάθησης; Γιατί να επιτρέπονται όλα στη μάθηση; Διότι δεν υπάρχει θεός ή άνθρωπος; Ή και τα δύο; Γιατί οι δάσκαλοι διδάσκουν παραμύθια και όχι μύθους; Γιατί διδάσκουν ιστορία δίχως γεγονότα; Ποιο παιδί δεν θέλει ν’ ακούσει για ήρωες; Γιατί να υπάρχουν διαμάχες χωρίς μάχες; Τα παιδιά έχουν συνείδηση; Ή δεν πρέπει να έχουν για να παρακολουθήσουν το μάθημα; Έχουν δικαίωμα να κάνουν ερωτήσεις που δεν έχουν απαντήσεις; Έχουν κάποια συμβολή στο μάθημα ή είναι απλώς πειραματόζωα; Υπάρχει ιστορία του παιδιού; Γιατί τα παιδιά να είναι μόνο μαθητές και όχι οι επόμενοι δάσκαλοι; Υπάρχει ελευθερία για τα παιδιά; Πότε τελειώνει το μάθημα για τα παιδιά;
Νίκος Λυγερός
www.lygeros.org
Μοιραστείτε το άρθρο
Τελευταίες Αναρτήσεις
